بوی بهار

از تو گفتن سخت است مه روی زیبای من

با تو چه شیرین است دنیا و رویای من

تو همان نور سپیدی که می تابی به من

وَرنه بی تو تاریک است روز و شبهای من

تو نسیم وصلی، بویِ خوبِ رسیدن

حسِ زیبایِ پابرهنه زیر باران دویدن

مگر می شود دوست نداشت تو را

مگر می شود از خیالت باشم دَمی جُدا

تو را به خدا رحم کُن بر این بینوا

شاید این هجران برسد به انتها ....

شاید؛ شاید گفتی دوستم داری

شاید رهاندی مرا از این بی قراری

شاید گوشه قلبت صدایم را شنیدی

شاید مرا هم مثل دیگران؛ دیدی ...

شاید دیدی اَشکِ گرمِ گونه هایم را

برداشتی بارِ غم از شانه هایم را

فقط بُگذار بگویم چقدر دوستت دارم

با تو هر روز از نو، غرق در بوی بهارم

تو را "شعر" می خوانم، شعری عاشقانه

تا لبانت هست، نیست مرا نیازی به میخانه

تو همان عطرِ لطیفِ خوبِ عاشق بودنی

"دوستت دارم"؛ میگویم هر بار به هر بهانه

  (برای خواندن مطالبی با موضوعاتی گوناگون؛ میتونین به سایت شخصی من" وب سایت شخصی پوریا قلی پور"
سر بزنین.مرسی ازبودنتون...)

برچسب‌ها: عاشقانه

کلبه آرامش...