پسر

عشق یعنی آغوشِ ما، آغوشی از همه جا بی خبر

عشق یعنی ما، ما که می مانیم به انتظارِ یک دختر

عشق یعنی گُذر از شبهایِ سرد و اجبارِ دوری

عشق یعنی؛ تکرارِ دوستت دارم هایِ یک پسر

 

 

 یک کوه یا یک رود، نمیدانم وصفِ مان چیست

ما که خواهانِ عشقیم، خدایا حقِ مان چیست

پسر بودن یعنی ایستادن، رفتن و جنگیدن

روزهایِ سختِ فردا را، همین امروز دیدن

پسر یعنی اضطرابِ شقایق برایِ طلوعِ خورشید

پسر یعنی نورِ نگاهی مردانه، گرم و پُر از اُمید

پسر یعنی دیدنِ تفاوت ها، اما سکوتی مردانه

پسر یعنی دست دادن، ساده اما؛ صادقانه

پسر یعنی، یعنی پادشاهِ سرزمینِ رویا بودن

نه این که خاله ای میانِ جمعِ عروسک ها بودن

هر روزش روشن اما پسر روزی به تقویم ندارد

گریه مال مرد است اما امان از وقتی که ببارد

پسر یعنی دست دراز کردن، به اوجِ آسمان

چیدنِ ستاره ها و نقاشی کردنِ رنگین کمان

پسر یعنی آیینهِ روزهای خوب و رفته پدر

پسر یعنی دیوارِ اَمن مهربانی هایِ مادر

 

میان تاریکی، نورِ روشنِ عشق ماییم

میانِ شبهایِ خدمت، با خدا تنهاییم

پسریم و هزار هزار حرف به سینه داریم

اما، باز هم خودمان گوش برای حرفهاییم

 

کلبه آرامش...